پاره سوم - بزرگترین پادشاه ایرانی ایراندوست پس از اسلام را بشناسیم - به بهانه 28 خرداد سالروز جاوید نامی نادر شاه بزرگ افشار

بنام خدا

در سال ۱۱۱۴

خورشیدی نادر شاه بزرگ برای بیرون کردن و ادب کردن روسها به قفقاز تحت اشغال روس ها رفت که با کمال تعجب دید روسها خود پیش از روبرو شدن با او پا به فرار گذاشته اند ( شایسته است که در اینجا دلیل فرار روسها و ترس آن گجستکان را از شاهنشاه ایران بگویم در اسناد روسها آمده است در هنگام جنگ شاهنشاه ایران با عثمانیها فرمانروای روسها که آوازه و شهرت نادر شاه بزرگ را شنیده بود سفیری را از سوی خود جهت شناخت و گفتگو با نادر شاه بزرگ به ایران فرستاد که سفیر روس برای دیدن نادر شاه بزرگ مجبور شد به میدان جنگ ایشان با عثمانیها برود .

سفیر نوشته است : به میدان جنگ رسیدم که با پیروزی ایرانیان جنگ در حال پایان بود برای دیدن نادر افشار سردار نام آور ایرانزمین به خیمه گاه فرمانده سپاه رفتم زیرا فکر میکردم همانند سرداران خودمان که در هنگام جنگ از راه دور فقط سپاهیان را فرماندهی میکردند نادر افشار باید در آنجا باشد اما وقتی از سربازان سراغ نادر افشار را گرفتم یکی از ایشان گفت آن پهلوانی را که در میدان جنگ میبینی نادر بزرگ است او همیشه پیش از ما به نبرد دشمن میرود  و تا پیروزی در میدان نبرد میماند باید شکیبایی کنید تا بیایند منهم ایستادم پس از مدتی دیدم همان سرباز آمد و گفت من آمدن شما را به سردار و پهلوانمان نادر بزرگ گفتم ایشان میخواهند در میدان جنگ شما را ببینند من به نزد نادر افشار رفتم و در راه از تلفات عثمانیها در شگفت بودم وقتی به نزد نادر رسیدم دیدم مردی بلند قامت تبرزین و سپر سنگینی در دست غرق در خون و خشمگین چون شیری شرزه بر من مینگرد پیش از اینکه من سخنی بگویم

نادر افشار با صدایی بلند و رسا گفت : من نادر پسر شمشیر و سرباز جانباز ایرانزمین هستم از من به فرمانروایتان بگو از هنگامی که برای آزادی ایرانم با یارانم بپاخاسته ام لباس و چکمه سربازیم را از تن در نیاورده ام و تا روزی که یکنفر متجاوز در خاک ایران باشد و ایرانم را به فر و شکوه نرسانده ام هم در لباس رزم خاهم بود اما شما روسها یا با زبان خوش از ایرانزمین و سرزمینهای اشغالی بیرون میروید یا به ایرانم سوگند از همینجا با سپاهیان دلاورم به نبردتان خاهم آمد و شک نکنید که تا تاج فرمانروایتان را بر تارک ایرانم نگزارم باز نخاهم گشت )

را در مسیر بر گشت به نادر شاه بزرگ خبر دادند کلیهٔ حکمرانان و کدخدایان ایران در دشت مغان

جمع (بالغ بر ۲۰٬۰۰۰ نفر برای گزینش پادشاه ایران انجمن کرده اند ایشان به آنجا رفته و در برابر پافشاری و درخاست بزرگان ایرانزمین برای پزیرفتن پادشاهی گفت : اکنون که وظایف خود را انجام داده ام و ایرانم هم از هر جهت امن و آرام میباشد تصمیم به‌استراحت و کناره‌گیری از کارها دارم و در خود توانایی پادشاهی نمیبینم خواهشمندم فرد شایسته تری را به پادشاهی ایرانزمین برگزینید .

اما بزرگان کشور که می‌دانستند  در آنزمان هیچکس شایسته تر و برازنده تر از نادر شاه بزرگ برای پادشاهی نیست با پافشاری از او خاستند که پادشاهی ایران را بپزیرد که ایشان نمیپزیرفتند

اما ناگهان بزرگ بلوچهای ایران که مردی سالخورده و جهاندیده بوده و از همه در آن انجمن بزرگتر بود به بر روی ایشان شمشیر بر کشید و گفت  : نادر افشار به نمایندگی از همه ایرانیان به تو میگویم به خداوند و خاک ایرانم سوگند ، نادر یا پادشاهی میپزیری و میمانی و ایرانمان را نگاهبانی میکنی یا همینجا با همین شمشیر میکشمت چون جز شما در اینجا مردی را نمیبینم که شایستگی نگاهبانی و پادشاهی ایران را داشته باشد اما ناگاه فردی از صفویه فریاد برداشت که نه پادشاهی شایسته خاندان بزرگ صفویه است و نادر درغگو و فرصت طلبی بیش نیست که همان بزرگ بلوچها بر آن بیشرم دروغگو تاخت و با شمشیر سر از بدنش جدا کرده و در پای نادر شاه بزرگ افکند و درخواست مردم ایران را برای بار دیگر گفت

که نادر شاه بزرگ با شرایطی درخواست را پزیرفت که پاره ای از شرایط به شرح زیر است

1 � پرچم رسمی ایرانزمین پرچم باستانی اجدادی سه رنگ شیروخورشیدنشان و سه گوش خواهد بود اما پرچم رسمی دربار پرچمی چهار گوش با رنگهای سپید و سرخ و زرد طلایی و آبی خواهد بود و من با اختیارات تمام و بدون دخالت هیچ فردی پادشاهی خواهم کرد .

2 � تمام ایرانیان از خرد تا بزرگ گوش به فرمان و فرمانبردارم خواهند بود .

3 � خاندان صفویه برای همیشه از پادشاهی ایران برانداخته خواهند شد .

4 -  توهین به هر کیش و مذهب در ایران ممنوع خواهد بود  ،

که حکمرانان و کدخدایان نواحی گوناگون ایران پزیرفته نادر شاه بزرگ را به پادشاهی پذیرفتند. سپس همان بزرگ بلوچ همان شمشیری را که با آن نادر شاه بزرگ را مجبور به پزیرفتن پادشاهی کرده بوسید و بر کمر ایشان آویخت و گفت شاهنشاها این شمشیر از جنگ چالدران از پدرانم به من به امانت رسیده و پدرانم و من همیشه با این شمشیر که برای ما ورجاوند است به نگاهبانی ایران پرداخته ایم و آنرا به تو برای پادشاهی و نگاهبانی از ایران میدهم که شاهنشاه ایران با اشک شمشیر را از نیام در آورده و تیغه آنرا بوسیده و بر چشم گزاشته و گفت امیدوارم شایستگی نگاهبانی از ایرانم را که از جانم شیرینتر است و آنرا میپرستم داشته باشم  ( این شمشیر بر بالای گور نادر شاه بزرگ میباشد که دسته آن از استخوان شتر و تیغه اش از بهترین پولاد الماسگون ایران است ) بدین ترتیب شاه عباس سوم و خاندان صفوی از پادشاهی برکنار شده و پادشاهی سلسلهٔ افشار با پادشاهی نادر شاه بزرگ آغاز شد. سروده سرایی به نام قوام الدین، ماده تاریخ تاجگذاری ایشان را با حروف ابجد �الخیر فی ماوقع� سرود که بر روی سکه‌های دوره افشاریه نیز منقوش گردید .

برای پیشگیری از خستگی خانندگان پاره سوم این نوشتار را در اینجا پایان میدهم و ادامه آنرا در پاره های پسین خاهم آورد

پاینده باد ایرانزمین